Jeże pigmejskie to urocze, małe zwierzaki, które stają się coraz bardziej popularnymi pupilami domowymi. W naturze jeże pigmejskie nie występują, nie mamy szansy zobaczyć, jak przemykają przez nasz ogród albo skradają się wieczorami w pobliżu zabudowań. Dlaczego nie? Ponieważ jest to rasa wyhodowana sztucznie, w warunkach bardzo dalekich od natury. Jeż pigmejski ma geny dwóch afrykańskich odmian. To z pewnością sprawia, że jest wyjątkowy, ale – niestety – jest również dosyć podatny na choroby.

Musimy dbać, aby się nie przeziębił, nie złapał pasożytów i aby jego dieta była odpowiednio zbilansowana. To delikatne i wrażliwe zwierzaki, więc musimy poświęcić im wiele uwagi i troski. O ile niektóre choroby mogą mieć podłoże genetyczne, o tyle sporo dolegliwości wynika z trybu życia, braku wypracowanej odporności oraz złej diety. Zadbajmy zatem, aby nasz jeż pigmejski miał wszystko, czemu mu potrzeba do zdrowego rozwoju. A jakie są dokładnie choroby jeży pigmejskich, z którymi możemy spotkać się najczęściej?

 

Jeże pigmejskie nie są najlepszego zdrowia, ale oczywiście odpowiednia opieka może zdziałać cuda. Wśród chorób, które najczęściej dotykają te urocze zwierzaki można wymienić:
 

 

To oczywiście tylko ogólny spis. Niestety, jeże pigmejskie mogą zachorować niemal na wszystko i niemal każdy z ich organów i układów może zostać zaatakowany. Wiele chorób ma bardzo niekonkretne objawy, więc trudno jest samemu ocenić, co dokładnie dzieje się ze zwierzakiem. Najlepszym rozwiązaniem jest udanie się do weterynarza, jeśli tylko zaobserwujemy niepokojące sygnały. Czasami jest to wyłącznie bycie osowiałym albo pogorszony apetyt, kiedy indziej kłopoty z oddychaniem, katar czy zmiany w obrębie śluzówki.

 

↓ POKARM DLA JEŻY MINIATUROWYCH ↓ 

 

Wśród chorób skórnych najbardziej rozpowszechnione są te natury pasożytniczej. Pasożyty mogą być wewnętrzne i wówczas lęgną się w „środku” zwierzaka, najczęściej w układzie pokarmowym. Drugą kategorią są pasożyty zewnętrzne. Ich obszarem zainteresowania jest skóra i wytwory naskórka. Jeże pigmejskie, tak jak i inne gatunki jeży, nie mają typowej sierści, tylko kolce. Są one jednak delikatne i podatne na uszkodzenia.

 

Wiele jeży pigmejskich ma problemy z domowymi roztoczami. Wydaje się, że to drobiazg, ale one naprawdę potrafią uprzykrzyć życie. Roztocza lubią miejsce ciepłe i zakurzone – w mieszkaniu z pewnością takich nie brakuje. Żywią się naskórkiem, mogą też wywoływać alergię. Jeśli nasz jeż zaczął się częściej drapać, a jego skóra się łuszczy, istnieje duże prawdopodobieństwo, że to właśnie roztocza mu szkodzą. Na skórze mogą też pojawiać się ranki, a w obrębie kolców ubytki. Niestety, roztocza są zbyt małe, aby wypatrzyć je gołym okiem.

 

Jak sobie poradzić z roztoczami? Trzeba porządnie wysprzątać i wymyć klatkę wraz z wyposażeniem (najlepiej będzie, jeśli wszystko zdezynfekujemy). Warto też wykąpać samego zwierzaka. Należy to jednak robić bardzo ostrożnie i delikatnie, zadbać, aby pupil się nie przeziębił i żeby szampon był specjalnie dobrany do jego potrzeb (i gatunku!). Wybierzemy się też do weterynarza, aby pomógł zdiagnozować problem – to warto zrobić na samym początku, jak tylko zaobserwujemy niepożądane objawy.

 

Jakie jeszcze choroby skórne mogą pojawić się u jeży? To świerzb i atak kleszczy. W przypadku tego pierwszego objawy są bardzo podobne do zarażenia roztoczami, ale zazwyczaj bardziej nasilone. Pojawia się też zaczerwienienie w obrębie zarówno ranek, jak i pyszczka. Jeż może też zacząć kichać.

 

Atak kleszczy jest najłatwiejszy do zaobserwowania, ponieważ akurat te pasożyty łatwo jest wypatrzeć. W przeciwieństwa do psiaka czy mruczka jeż pigmejski nie ma futra, które należy rozgarniać, ale ma kolce, zaś między kolcami delikatną skórę, bardzo interesującą dla kleszczy. Mogą one jednak zaatakować głównie zwierzaki, które wyprowadzamy na spacery. Jeśli jeż jest stuprocentowo domowy, kleszcze raczej mu nie grożą.

 

Zdarza jest też, że jeże miewają wszoły. Atakują one jednak przede wszystkim słabe i zaniedbane pupile, więc u kochanego i otoczonego troskliwą opieką jeża nie powinny się pojawić. Jeśli jednak się pojawiły, zasady postępowania są takie same jak w przypadku roztoczy – dezynfekcja lokum i wizyta u specjalisty.

 

Delikatny układ pokarmowy jeży pigmejskich może zostać zaatakowany przez bakterie albo wirusy. Zdarza się też, że reaguje gwałtownie na zmianę diety albo składniki, które jeża uczulają.

 

Wśród popularnych objawów wszystkich dolegliwości układu trawiennego (i to nie tylko u jeży) są: biegunka, wymioty, bóle brzucha, napuchnięcie brzucha, brak apetytu. Jeże miewają też zaparcia albo… zielone odchody.

 

Wszelkie bakterie dostają się do brzucha jeży wraz z pożywieniem lub wodą, dlatego musimy dbać, aby zawsze to, co trafia do miski i poidła pupila, było dobrej jakości, świeże i zdrowe. Przyczyną kłopotów z układem pokarmowym może też być niewystarczająca higiena klatki albo nieodpowiednia dieta. Jeśli dajemy jeżowi pokarm, który nie jest dla niego przeznaczony, możemy doprowadzić do poważnego zatrucia. Warto też pamiętać, że jeże są mięsożercami i nie mogą żywić się tak jak w bajkach, czyli tylko owocami i warzywami.

 

Wśród chorób układu oddechowego najbardziej popularne u jeży pigmejskich jest przeziębienie. Z pozoru nie ma się czym przejmować, przeziębienie nie kojarzy nam się z niczym groźnym. Niestety w przypadku tym małych zwierzaków jest to choroba bardzo niebezpieczna.

 

W jaki sposób jeże zazwyczaj się przeziębiają? Jeśli nie wychodzą na dwór, to winą należy obarczyć przeciągi, podmuchy zimowego powietrza, które dostają się do mieszkania, a także brak wystarczającego wysuszenia zwierzaka po myciu. Jeże zatem przeziębiają się dlatego, że ich właściciele są nieodpowiedzialni. Pamiętajmy, aby otaczać te pupile troską i zadbać o ich komfort. Jeż nie powie nam przecież, że jest mu chłodno, sami musimy monitorować sytuację.

 

Po czym poznać, że jeż jednak się przeziębił? Przede wszystkim będzie mu ciekło z nosa. Wydzielina może mieć różną konsystencję i kolor. Katar jest sygnałem, że koniecznie trzeba zabrać ulubieńca do weterynarza! Nawet jeśli katar jest mały, nie wolno ryzykować i zwlekać z wizytą. Dalszym etapem będzie bowiem pojawienie się kłopotów z oddychaniem. Zaziębiony jeż oddycha głośniej i nieco ciężej, co daje się zauważyć. Czasami zaczyna nawet świstać. To już sygnał alarmujący, że potrzebna jest pomoc.

 

Trzeba mieć świadomość, czy to tylko najbardziej typowe choroby jeży pigmejskich. Jak każdy zwierzak (i każdy człowiek) mogą borykać się również z chorobami układu moczowego, krążenia, mogą ponadto mieć kłopoty natury nowotworowej czy hormonalnej. Najważniejsze to szybko zareagować i zabrać pupila do specjalisty, który znajdzie przyczynę problemów i przepisze odpowiednią kurację.

 

Autorka: Magdalena Dolata