Maltańczyki to urocze, białowłose psiaki małych rozmiarów. Stają się ostatnio niezwykle popularne wśród właścicieli, czemu trudno się dziwić: łatwo przywiązują się do człowieka, są niezwykle towarzyskie i radosne. Wybierając kudłacza tej rasy musimy mieć jednak świadomość, że maltańczyk to nie jest słodka maskotka, tylko żywe zwierzę, które czuje i ma swoje potrzeby.

W przypadku maltańczyków te potrzeby są całkiem spore, bo choć zwierzak jest mały, to ma wymagające regularnej pielęgnacji futro, a ponadto często choruje. Maltańczyki są obciążone niektórymi chorobami genetycznymi, miewają kłopoty z układem pokarmowym, dosyć często borykają się też z alergią. Miejmy zatem świadomość, na co się decydujemy, przygarniając pod nasz dom kudłacza tej rasy. Maltańczyk potrzebuje wiele troski, miłości i poświęcanego czasu, a do tego musi regularnie odwiedzać weterynarza.

 

Wyróżniamy kilka głównych grup chorób, na które zapadają maltańczyki. Pierwszą z nich są niestety choroby genetyczne. Niestety, ponieważ z chorobami dziedziczonymi z pokolenia na pokolenie niewiele da się zrobić. Możemy i powinniśmy regularnie badać pupila i obserwować jego stan zdrowia, aby możliwie szybko wkroczyć z odpowiednim leczeniem w przypadku pojawienia się symptomów choroby, ale nie mamy nigdy gwarancji, że zwierzaka uda się wyleczyć do końca. Chorób genetycznych trudno jest uniknąć, bo dopadają pupila trochę na zasadzie loterii.

 

Drugą grupą chorób, na które często zapadają maltańczyki, są te związane z narządem ruchu, czyli choroby ortopedyczne. Związane jest to z drobną budową psa. Najgorsze problemy mają zwierzaki, które dodatkowo próbuje się w hodowlach genetycznie miniaturyzować – to tak naprawdę wyrządzanie futrzakom ogromnej krzywdy.

 

Maltańczyki miewają też problemy z zębami (bardzo szybko zaczyna narastać u nich kamień nazębny, który prowadzi do wielu schorzeń zębów i dziąseł), uszami, układem pokarmowym. Mają też alergie, zarówno pokarmowe, jak i środowiskowe. Często uczulenia nakładają się na siebie, co jest trudne zarówno do diagnozowania, jak i leczenia.

 

Oczywiście to lista najbardziej typowych chorób, maltańczyki mogą zapadać również na inne, mniej popularne lub niepowiązane bezpośrednio z ich rasą. Dlatego tak ważne są regularne badania i wizyty u weterynarza.

 

Czy to oznacza, że nie warto hodować maltańczyk? Oczywiście, że warto! Maltańczyki to urocze psiaki i trzymanie ich pod swoim dachem to prawdziwa radość. Każdy psiak jest na coś bardziej podatny, tak samo jak ludzie. Kluczowy jest dobór odpowiedniej diety, pielęgnacji oraz opieki lekarskiej, a nasz pupil na pewno będzie się cieszył długim życiem!

 

↓ Witaminy i odżywki dla psów ↓ 

Choroby genetyczne są przekazywane poprzez dziedziczenie z pokolenia na pokolenie. Ponadto już sama budowa psiaka nieraz naraża go na pewne schorzenia bardziej niż inne zwierzaki. Wiele rasowych psów ma swoje choroby dziedziczne i z maltańczykami jest tak samo. Nie oznacza to jednak, że nasz psiak jest skazany na jakąś chorobę. Może się okazać, że do końca swoich dni będzie się cieszył pełnym zdrowiem.

 

 

Zespół drżenia WSDS – choroba dotyczy przede wszystkim maltańczyków miniaturek o białym ubarwieniu. Nie jest schorzeniem dotyczącym wyłącznie tej rasy, dotyka wiele psiaków miniaturek. Objawia się drżeniem całego ciała. Jeśli bardzo się ono nasili, zaczyna uniemożliwiać zwierzakowi codziennie funkcjonowanie. Już półroczny szczeniak może zacząć cierpieć na początkowe objawy. Z chorobą trzeba sobie radzić za pomocą leków: przeciwdrgawkowych oraz glikokortykosteroidów.

 

PRA, czyli atrofia siatkówki – to choroba okulistyczna, która objawia się stopniową degeneracją oka, w skrajnych przypadkach prowadzi do zupełnej ślepoty. Ratunkiem jest wczesne wykrycie schorzeniami i natychmiastowe udanie się ze zwierzakiem do specjalisty. Odpowiednie leki i krople przyhamują rozwój choroby.

 

Spichrzanie glikogenu – to choroba o podłożu metabolicznym. Przyczyną jest brak lub niedobór określonych enzymów, a to z kolei prowadzi do obniżenia stężenia glukozy w organizmie. Zwierzak ma zatem ataki hipoglikemii. Co ciekawe, choroba jest najbardziej niebezpieczna w wieku szczenięcym. Jeśli w tym czasie się nie pojawi, istnieje bardzo niewielkie ryzyko, że dopadnie zwierzaka w dorosłości. Leczenie polega na podawaniu odpowiednich leków, które wyregulują metabolizm.

 

Niektóre maltańczyki miewają też zapalenie mózgu – to bardzo niebezpieczna choroba genetyczna. Bądźmy zatem wyczuleni na pierwsze objawy, takie jak drgawki, kłopoty z równowagą, zaburzeniami orientacji, sztywność karku. 

 

Wiele maltańczyków ma kłopoty z układem ruchu. W malutkim ciele jest mnóstwo kości i ścięgien, które nie zawsze dobrze sobie radzą. Wśród najbardziej popularnych chorób jest wypadanie rzepki kolanowej czy martwica kości udowej. Takie schorzenie nie tylko utrudnia codzienne funkcjonowanie, ale również bardzo boli, więc w przypadku zauważenia pierwszych objawów kłopotów z poruszaniem się, należy jak najszybciej zgłosić się do weterynarza. Choroby ortopedyczne dotyczą przede wszystkim maltańczyków-miniaturek.

 

Psiaków tej rasy nie omijają także kłopoty związane z zębami i dziąsłami. Winowajcą jest kamień nazębny, który odkłada się na szkliwie już od najmłodszych lat. Efektem jest wypadanie zębów i nawracające zapalenia dziąseł. Aby zapobiec problemom, należy od szczeniaka podawać maltańczykowi przysmaki dentystyczne, a do tego regularnie czyścić zęby specjalnymi preparatami. Jeżeli nie radzimy sobie z tym sami, możemy zgłosić się do weterynarza, który wykona specjalistyczny zabieg czyszczenia. Lekarz przy okazji sprawdzi, czy naszemu ulubieńcowi prawidłowo wyrastają stałe zęby. U tej rasy zdarza się bowiem, że mleczaki nie chcą wcale wypadać i w efekcie psiakowi rosną dwa rzędy zębów, co powoduje z kolei kłopoty ze zgryzem.

 

Tak, niestety maltańczyki stosunkowo często mają alergie, zarówno pokarmowe, które są najbardziej popularne, jak i alergie środowiskowe, czyli na otoczenie zewnętrzne. Najtrudniej jest, kiedy oba typy alergii nakładają się na siebie, bo wówczas zarówno rozpoznanie, jak i wykluczenie potencjalnych alergenów jest skomplikowane i potrafi długo trwać.

 

Z racji kłopotów pokarmowych maltańczykom warto podawać małe ilości pożywienia, za to dosyć często. Zadbajmy też o to, aby pokarm był lekkostrawny, pozbawiony chemii, doskonałe okażą się też karmy hipoalergiczne albo monobiałkowe.

 

A jak objawia się alergia środowiskowa? Wśród najczęstszych objawów jest wysypka, świąd, zaczerwienienia, wypadanie futra, ale też zapalenie przewodów słuchowych i gruczołów okołodbytowych. Psiak może zacząć energicznie się drapać, wylizywać, ale także zrobić się senny albo mieć nawet kłopoty z równowagą. Alergie należy leczyć poprzez eliminowanie substancji uczulających z otoczenia zwierzaka, przydają się także testy alergiczne. Wśród leków najlepsze na uczulenia są steroidy oraz preparaty bazujące na związkach wapnia.

 

Warto pamiętać, że maltańczyki nie są wyjątkowo chorowitymi psiakami, pod względem zapadalności na różne schorzenia wcale nie różnią się od kudłaczy innych ras. Kluczem do ich zdrowia jest nasza czujność, dbałość o pielęgnację, odpowiednią dietę i badania kontrolne u weterynarza.

 

Autorka: Magdalena Dolata