Nie budzi takiego zainteresowania jak dostojny pers czy olbrzymi maine coon. Często skromnie ubarwiony, szary, niepozorny przemierza wiejskie pole i miejskie uliczki. Kot dachowiec, choć pospolity, z pewnością zasługuje na uwagę. Czym wyróżnia się kot nierasowy? Przedstawiamy najważniejsze informacje o charakterze, zachowaniu i zdrowiu kotów dachowców. 
 

Dachowiec to najczęściej spotykany kot na świecie. Dość często utożsamiany jest on z kotem europejskim. W rzeczywistości jest to jednak duże uproszczenie. Choć pospolite dachowce zwykle wywodzą się od kotów europejskich krótkowłosych, nie są one czyste pod względem genetycznym. 

 

Mianem kotów dachowców określane są wszystkie mruczki nierasowe. Można więc powiedzieć, że dachowce są kocim odpowiednikiem kundelków. Choć niektóre koty mogą być łudząco podobne do konkretnej rasy, nie posiadają one rodowodu potwierdzającego ich pochodzenie. Koty europejskie, zwane też celtyckimi, są natomiast rasą oficjalnie uznaną przez FiFe (Fédération Internationale Féline). Jako rasa naturalna, powstała bez ingerencji człowieka w jej geny, kot europejski wyróżnia się dużym zróżnicowaniem pod względem wyglądu i charakteru. 

 

Kot dachowiec charakteryzuje się harmonijną budową ciała i średnimi rozmiarami (ok. 50 cm i 3,5-4 kg). Żaden z jego fizycznych atrybutów nie jest wyraźnie uwypuklony. Wynika to z faktu, że – w odróżnieniu od rasowych mruczków – jego geny mieszają się w sposób naturalny, a ostateczny wygląd nie jest pewnego rodzaju modyfikacją genetyczną. 

 

Potomkowie europejskich kotów krótkowłosych mają zaokrągloną głowę, wyraziste oczy, proste, zaokrąglone na końcach uszy i szeroką klatkę piersiową. Sierść kota dachowca zwykle jest krótka, gęsta i błyszcząca. Znane są różne kolory i wzory umaszczenia. U dachowców do najczęściej występujących rodzajów umaszczenia należą: pręgowane, czarne i z białymi znaczeniami. 

 

Dorosłe rozmiary kot dachowy osiąga w wieku około 12 miesięcy. Wiek ten nie jest równoznaczny jednak z uzyskaniem dojrzałości społecznej – pod tym względem mruczki rozwijają się aż do ukończenia 2.-3. roku życia. 

↓ KARMY SUCHE DLA KOTÓW   ↓ 

 

 

Koty bez rodowodu mają różne charaktery. Generalnie dachowce to koty rezolutne, ciekawskie, inteligentne, obdarzone silnym instynktem łowieckim. Większość z nich lubi zabawę i łatwo oswaja się z nowymi osobami oraz zwierzętami domowymi. Koty nierasowe są zazwyczaj aktywne i lubią eksplorować swoje otoczenie. Przyjaźnie nastawione do ludzi – dobrze odnajdują się w domu. 

 

Podczas gdy u niektórych ras określone cechy charakteru są zintensyfikowane, usposobienie dachowców jest na ogół zrównoważone. Nie należą raczej do kotów tak wygadanych jak przedstawiciele ras orientalnych. Choć mogą być pieszczochami, z reguły zachowują też pewien stopień niezależności. Zdarza się, że są nieco zdystansowane wobec obcych.

 

Decydując się na przygarnięcie dachowca, musisz przygotować się jednak na niespodzianki. Inaczej niż kot z rodowodem – o określonych cechach fizycznych i psychicznych – taki kot ma nieprzewidywalny charakter. Jeśli kupujesz rodowodowego mruczka, możesz wybrać rasę idealnie dopasowaną do Twojego charakteru czy stylu życia. Wśród kotów dachowców można natomiast zaobserwować cały wachlarz różnych charakterów. Zdarzają się koty ciche, spokojne, typowe kanapowce – które mogłyby całymi dniami nie opuszczać swojego legowiska – oraz prawdziwe wulkany energii – zawsze chętne do szalonych gonitw.

 

W przypadku kotów nierasowych decydujący wpływ na przyszłe zachowania mają doświadczenia wyniesione z wczesnego etapu życia. Okres pierwotnej socjalizacji u kotów przypada od 2. do 8. tygodnia życia. W tym czasie kociaki uczą się nawiązywać relacje społeczne zarówno z przedstawicielami własnego, jak i innych gatunków. Z tego względu kocię powinno pozostać z matką aż do ukończenia 8.-12. tygodnia życia. W ciągu pierwszych tygodni życia kotek musi mieć też kontakt z człowiekiem – w innym wypadku prawdopodobnie przez całe życie będzie wykazywał pewien dystans w stosunku do ludzi. 

 

Mały kotek, który trafia do nowego domu, niezwykle szybko chłonie wiedzę. Młode zwierzę jest w stanie łatwo zaadaptować się do zmian i nauczyć nowych zachowań. To, czy w przyszłości będzie towarzyskie i spokojne, czy raczej nerwowe i bojaźliwe, zależy więc głównie od Ciebie. Bardzo ważna w przypadku kociąt jest nauka pożądanych zachowań, np. korzystania z kuwety czy drapaka. W wyrabianiu dobrych nawyków u zwierzaków pomóc mogą saszetki dla kota z przysmakami czy aromatyczną karmą – serwowanymi jako nagrody lub przynęty. 

 

Adopcja dachowca dorosłego zwykle okazuje się większym wyzwaniem. Zanim podejmiesz decyzję o przygarnięciu kota, postaraj się dowiedzieć o nim jak najwięcej. Każdego kota trzeba traktować indywidualnie. Koty piwniczne, żyjące na wolności, zdane są same na siebie. Ze względu na ograniczony kontakt z człowiekiem, nie zawsze nadają się do adopcji. Niektóre z nich to dzikie koty wolno żyjące, które nie są w stanie zaadaptować się do warunków domowych i zaakceptować bliskości ludzi. 

 

W przypadku kotów ze schroniska czy domu tymczasowego trzeba liczyć się z potencjalnymi problemami behawioralnymi. Koty żyjące przez długi czas w warunkach schroniskowych i zmagające się z bezdomnością doświadczają przewlekłego stresu, przez co mogą wykazywać zachowania lękowe czy agresywne. Takie koty częściej są nieufne wobec ludzi, dlatego niezbędne jest ich stopniowe zapoznawanie z wszystkimi domownikami. Jeśli zastanawiasz się nad adopcją dorosłego kota, musisz liczyć się też z kocimi przyzwyczajeniami. Niektóre z nich może być trudno wyeliminować bez pomocy behawiorysty. 

 

Koty dachowce cieszą się dobrym zdrowiem. W odróżnieniu od rasowych kotów pozbawione są anomalii genetycznych i nie wykazują predyspozycji do konkretnych chorób. Są też silne fizycznie i dosyć odporne na niekorzystne warunki środowiskowe. Dla zachowania dobrego zdrowia wszystkie koty potrzebują jednak odpowiedniej opieki weterynaryjnej, zbilansowanego żywienia i regularnej pielęgnacji. 

 

Kot, który ma możliwość swobodnych wędrówek i polowania, jest szczególnie narażony na inwazje pasożytów zewnętrznych i wewnętrznych. Z tego względu nie można zaniedbywać jego odrobaczania (minimum co 3 miesiące) i zabezpieczania przed kleszczami oraz pchłami. 

 

Sierść dachowca zwykle nie wymaga specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych – ma zdolność do samooczyszczania. Warto jednak przynajmniej raz w tygodniu wyszczotkować szatę pupila i dokładnie wyczesać martwe włosy. Należy pamiętać także o regularnym kontrolowaniu stanu oczu i uszu pupila. Raz w roku warto udać się z kotem na profilaktyczną wizytę u lekarza weterynarii. 

 

W żywieniu dachowca zwykle sprawdza się uniwersalna karma dla kota – dostosowana do jego wieku. W wielu przypadkach dobrym wyborem mogą okazać się też pokarmy z formułą active, które wspierają kondycję mruczków, które rozpiera energia. Wybierając pożywienie dla pupila, powinieneś wziąć pod uwagę również jego upodobania. Mruczki, które wcześniej zdobywały pożywienie samodzielnie, często preferują pokarm mokry dla kotów, który ma naturalną konsystencję. 

 

Długość życia kota dachowca uzależniona jest głównie od sposobu jego utrzymania. Koty wychodzące i żyjące na wolności są narażone na wypadki komunikacyjne i ataki drapieżników, przez co niejednokrotnie żyją zaledwie kilka lat. Koty niewychodzące, otoczone troskliwą opieką, mogą osiągnąć wiek nawet 15-20 lat. 

Autorka: Marta Majewska