Saneczkowanie, czyli charakterystyczne pocieranie zadnią częścią ciała o podłoże może być oznaką wielu poważnych schorzeń. Takie zachowanie świadczy o odczuwanym przez psa dyskomforcie, bólu albo uporczywym swędzeniu w okolicach odbytu. Wyjaśniamy, dlaczego pies saneczkuje i jak pomóc pupilowi uporać się z tym problemem.
Saneczkowanie u psów – na czym polega?
Saneczkowanie psa może niektórym wydawać się zabawne, tymczasem jednak świadczy o dużym dyskomforcie i wielu poważnych problemach zdrowotnych. Pocieranie zadem o podłoże często jest dla czworonoga jedynym sposobem na poradzenie sobie z uporczywym świądem w okolicach odbytu. Aby sobie ulżyć, zwierzę siada na ziemi, przyjmuje pozycję, jakby jechało na sankach, a następnie za pomocą przednich łap przesuwa się do przodu.
Saneczkowaniu często towarzyszą też inne objawy, świadczące o tym, że pies odczuwa uporczywy świąd i ból.
Do najczęściej obserwowanych zmian w zachowaniu psa można zaliczyć:
- gryzienie i lizanie się w okolicy odbytu,
- wyrywanie sobie sierści,
- gonitwa za własnym ogonem,
- problemy z wypróżnianiem, na przykład zaparcie lub biegunkę,
- pojawienie się wydzieliny o intensywnym, rybim zapachu,
- krwawienie i/lub obrzęk w okolicy odbytu.
Warto wiedzieć, że powtarzające się zachowania tego rodzaju mogą prowadzić do wielu powikłań, takich jak stany zapalne, podrażnienie czy zakażenia w obrębie zadniej części ciała zwierzęcia. Jakie są najczęstsze przyczyny saneczkowania u czworonoga?
Dlaczego pies saneczkuje – najczęstsze przyczyny
Sporadyczne saneczkowanie, na przykład raz w miesiącu, nie jest jeszcze powodem do niepokoju. Psy często robią to, gdy po prostu chcą się podrapać albo dokładnie wytrzeć po kąpieli czy oddaniu wodnistego stolca. Jeśli zachowanie nie powtarza się, to nie ma powodów do paniki. Jeżeli jednak zauważymy, że nasz pupil saneczkuje często i uporczywie, to warto poszukać przyczyny. Pocieranie odbytem o podłoże może świadczyć o wielu poważnych dolegliwościach i konieczności skonsultowania się z lekarzem weterynarii. Jakie choroby wywołują u psa odruch saneczkowania?
↓ Na pasożyty dla psów ↓
Zatkanie gruczołów okołoodbytowych u psa
Przesuwanie zadem po podłożu to częsty objaw zatkania zatok okołoodbytowych. Warto wiedzieć, że wokół odbytu psa znajdują się dwa gruczoły, zwane zatokami, w których zbiera się brązowy płyn ustrojowy. Wydzielina ta służy psu do znakowania terenu i identyfikacji osobniczej. To właśnie dlatego psy podczas „powitania” obwąchują sobie nawzajem okolice pod ogonem. Zdrowe gruczoły powinny oczyszczać się samoistnie i uwalniać pewną ilość wydzieliny podczas każdej defekacji.
Zdarza się jednak, że kanaliki wewnątrz zatok okołoodbytowych zatykają się i hamują wydzielanie płynu. Przepełnione gruczoły okołoodbytowe powodują ból i świąd, które pies próbuje załagodzić, pocierając zadem o podłoże. Co może doprowadzić do zapchania i zapalenia gruczołów okołoodbytowych u psa?
Do najczęstszych przyczyn tej dolegliwości zaliczamy:
- zaburzenia działania układu pokarmowego – gruczoły okołoodbytowe psa opróżniają się podczas oddawania stolca o prawidłowej twardości i konsystencji. Jeżeli odchody psa są zbyt małe lub luźne, wówczas pełne opróżnienie zatok nie będzie możliwe,
- alergia pokarmowa – zatoki okołoodbytowe mogą zatkać się również na skutek alergii oraz związanych z nią podrażnień na skórze brzucha i w okolicach odbytu,
- nietypowa budowa anatomiczna – gruczoły mogą być umiejscowione zbyt nisko lub zbyt wysoko i w związku z tym samoistne i skuteczne opróżnianie zatok nie jest możliwe,
- infekcje bakteryjne,
- zaburzenia hormonalne, metaboliczne lub neurologiczne,
- zmiany nowotworowe.
Długotrwałe zatkanie gruczołów okołoodbytowych może wywołać poważny stan zapalny, ropień, a nawet przetokę. Gdy stan pupila zacznie się pogarszać, pojawią się także inne symptomy, takie jak gorączka, osłabienie i brak apetytu. W takiej sytuacji konieczna jest wizyta u weterynarza. Lekarz musi usunąć nadmiar wydzieliny i wdrożyć odpowiednie leczenie farmakologiczne. W cięższych przypadkach przewlekłego zatkania i zapalenia gruczołów wykonuje się zabieg chirurgiczny usunięcia całych zatok okołoodbytowych.
Zapalenie pochwy a saneczkowanie psa
Kolejna dolegliwość, która może powodować pocieranie przez psa zadu o podłogę to zapalenie pochwy. Przypadłość ta rozwija się najczęściej u młodych, niedojrzałych płciowo samic i podobnie jak zapalenie gruczołów wokół odbytu, wiąże się z uporczywym świądem oraz pieczeniem. Pod wpływem odczuwanego dyskomfortu suczka może ocierać się zadem o podłogę, meble lub inne przedmioty w domu albo wykazywać wzmożone zainteresowanie okolicami pochwy i sromu. Niepokojącym objawem, który powinien zwrócić naszą uwagę i skłonić do wizyty w lecznicy jest także częstomocz, ogólne złe samopoczucie psa, a także wyciek z pochwy oraz zaczerwienienie w jej okolicach.
Najczęstszą przyczyną zapalenia pochwy u suk są zaburzenia równowagi flory bakteryjnej. Bakterie, które zwykle bytują w organizmie zwierzaka, mogą namnażać się pod wpływem spadku odporności, zaburzeń w gospodarce hormonalnej, a także po kryciu lub porodzie. Inną przyczyną zapalenia pochwy są infekcje grzybicze lub bakteryjne. Tego rodzaju dolegliwości nie da się wyleczyć domowymi sposobami. Schorzenie to wymaga leczenia farmakologicznego, więc konieczna będzie wizyta u lekarza weterynarii.
Pasożyty układu pokarmowego, jako przyczyna saneczkowania u czworonoga
Saneczkowanie może być związane również z obecnością pasożytów wewnętrznych w przewodzie pokarmowym pupila. Uporczywy świąd wywoływany jest wówczas przez wydostające się z ciała psa człony tasiemca (dipylidium paninym). Pasożyty te przypominają swoim kształtem pestki ogórka i można je łatwo zaobserwować, na przykład w kale zwierzęcia albo przyklejone do jego sierści w okolicy odbytu.
Do zakażenia tasiemcem może dość bardzo łatwo, na przykład poprzez ugryzienie pchły. Insekty te są pośrednim żywicielem jego larw i z łatwością przenoszą je na zwierzęta, na których bytują. Pies zakażony tasiemcem jest niespokojny i rozdrażniony. Często i intensywnie ociera się zadem o podłogę, a uporczywy świąd może nawet wybudzać go ze snu. W okolicy odbytu pojawiają się też wypryski i zmiany uczuleniowe.
Niestety tasiemiec nie jest jedynym pasożytem, czyhającym na nasze zwierzaki. Innymi popularnie występującymi pasożytami wewnętrznymi u psów są nicienie, czyli glisty psie, tęgoryjce oraz włosogłówki. Świąd wywołany przez pasożyty układu pokarmowego pojawia się przeważnie w procesie odrobaczania. Dlatego zawsze należy przeprowadzać go pod okiem specjalisty, którzy dobierze preparat odpowiednio do rodzaju pasożytów i pomoże nam zminimalizować przykre dolegliwości u psa.
Objawy saneczkowania psa - kiedy potrzebny będzie lekarz weterynarii?
Widok psa saneczkującego na dywanie czy trawniku może wydawać się komiczny, ale tak naprawdę świadczy o tym, że nasz pupil potrzebuje pomocy. Jeśli sytuacja się powtarza lub zdarza coraz częściej to znak, że w organizmie zwierzęcia dzieje się coś niedobrego, wymagającego interwencji specjalisty. Uporczywe swędzenie, ból i pieczenie sprawia psu ogromny dyskomfort, utrudnia odpoczynek i całkowicie odbiera mu radość ze wspólnej zabawy oraz spacerów. Jeśli zatem zauważymy, że nasz pupil jeździ zadnią częścią ciała po ziemi, warto od razu udać się do lecznicy i tam określić przyczynę takiego stanu rzeczy.
Pamiętajmy, by nie bagatelizować problemu saneczkowania. Mogą kryć się za nim poważne problemy zdrowotne, takie jak zapalenie pochwy, zapalenie zatok okołoodbytowych czy zakażenie larwami tasiemca. Do podobnych dolegliwości mogły przyczynić się zmiany w trybie życia pupila, nieodpowiednia dieta, chwilowe problemy z funkcjonowaniem przewodu trawiennego, różnego rodzaju infekcje lub zmiany w gospodarce hormonalnej. Konieczne będzie przeprowadzenie odpowiednich badań, które ustalą przyczynę problemu i dobranie leczenia, które pomoże psu wrócić do pełni zdrowia.
Leczenie zapalenia zatok okołoodbytowych
Problemy z gruczołami okołoodbytowymi to bez wątpienia najczęstsza przyczyna saneczkowania u psów. Aby je potwierdzić, konieczne jest wykonanie badania manualnego, a jeśli zajdzie taka konieczność – mikroskopii lub biopsji. Leczenie polega na odciągnięciu wydzieliny z gruczołów, a następnie przyjmowaniu odpowiednich antybiotyków i leków przeciwzapalnych. Zalecane jest także dodanie błonnika do diety, w celu poprawy perystaltyki jelit i zwiększenia objętości kału. Wszystko to znacznie ułatwi opróżnianie gruczołów z wydzieliny i sprawi, że ponownie nie dojdzie do przepełnienia.
Jeśli u psa zdiagnozuje się ropień lub przetokę, weterynarz przepisze środki farmakologiczne, najczęściej czopki. Jeżeli takie leczenie nie przyniesie rezultatu, konieczne będzie wycięcie zmian lub usunięcie całych gruczołów.
Pies saneczkuje – domowe sposoby, jak pomóc pupilowi
Jak już wspomniano epizodyczne saneczkowanie, na przykład podczas spacerów, nie jest powodem do niepokoju. Pies w różnych sytuacjach może po prostu chcieć się oczyścić lub podrapać tam, gdzie nie może sięgnąć łapą. Jeżeli jednak zauważymy podobne zachowanie, warto uważniej obserwować pupila i sprawdzać, czy takie sytuacje się nie powtarzają. Częste i uporczywe epizody saneczkowania powinny wzbudzić nasz niepokój i skierować nasze kroki do najbliższej lecznicy. Większość dolegliwości kryjących się za saneczkowaniem wymaga interwencji weterynarza, a leczenie psa na własną rękę może przynieść więcej szkody niż pożytku.
Istnieje jednak kilka domowych sposobów łagodzenia dolegliwości towarzyszących zapaleniu pochwy czy gruczołów około odbytowych. Większość z nich powinna nawet stać się częścią codziennej rutyny. Co można zrobić, by pomóc psu?
Dieta bogata w błonnik
Dodatkowa porcja błonnika w diecie wyreguluje pracę przewodu trawiennego i zapewni psu zdrowe wypróżnianie. W sklepach zoologicznych znajdziemy gotowe karmy dla psów z większą zawartością błonnika. Możemy też dodawać do posiłków pupila warzywa bogate w ten składnik, takie jak marchew, dynię czy buraki. Proces przemiany materii i wypróżniania może wspomagać także siemię lniane, które coraz częściej znajduje się w składach porządnych pokarmów dla psów.
Codzienna dawka ruchu
Ruch i aktywność fizyczna nie tylko poprawia kondycję całego organizmu, ale też wspomaga naturalne opróżniane gruczołów okołoodbytowych. Zapewniając psu należytą porcję wysiłku w ciągu dnia, zminimalizujemy ryzyko zatkania się gruczołów.
Waga pod kontrolą
Problemy z gruczołami częściej dotykają psy z nadwagą i otyłością. Warto więc kontrolować wagę pupila i pilnować, by kaloryczność pokarmu odpowiadała jego rzeczywistemu zapotrzebowaniu na energię.
Profilaktyka przeciwko pasożytom zewnętrznym i wewnętrznym
Regularne odrobaczanie i zabezpieczanie pupila przeciw pchłom ochroni go przed wieloma przykrymi konsekwencjami zakażenia. Pamiętajmy więc o stosowaniu odpowiednich preparatów na pchły i kleszcze oraz dobraniu właściwej metody walki z pasożytami wewnętrznymi.
Prebiotyki
Aby zadbać o zdrowy przewód trawienny psa, możemy podawać mu różnego rodzaju prebiotyki i suplementy. Preparaty tego typu mają za zadanie przywrócić równowagę flory bakteryjnej jelit oraz prawidłowe funkcje trawienne. O pomoc w dobraniu właściwych środków warto poprosić weterynarza.
Autorka: Angelika Podgajna
dla psów
dla kotów
dla gryzoni
dla ptaków
ZALOGUJ SIĘ
ZAŁÓŻ KONTO
dla psów
dla kotów
dla gryzoni
dla ptaków
Twoje konto
Twój koszyk (
HOME
Przypominacz
Zlokalizuj swoją przesyłkę
