Szpice miniaturowe słyną ze swej niezwykłej urody i filigranowej postury. Niech jednak nie zwiodą Cię jego niewielkie rozmiary! Pomerianian to pies o ogromnej potrzebie ruchu, pełen wytrwałości i chęci do odkrywania świata. Czy szpic miniaturowy mały jest psem dla Ciebie? Poznaj charakter i najważniejsze cechy tej wyjątkowej rasy!
Szpic miniaturowy mały – pochodzenie i historia rasy
Szpic niemiecki miniaturowy, inaczej pomeranian, to pochodzący z Niemiec przedstawiciel ras miniaturowych. Co ciekawe, zwierzaki te uznawane są za jedną z najstarszych ras psów na świecie, a ich przodków upatruje się pośród psów torfowych, żyjących już w epoce kamiennej. Pomeranian jest obecnie najmniejszym ze szpiców i psów pierwotnych.
Pierwsze wzmianki o szpicach miniaturowych pochodzą jeszcze z XIX wieku. Hodowano je głównie na niemieckim pomorzu, skąd też wzięła się powszechna dziś nazwa tych psów – pomeranian. Początkowo szpice służyły ludziom głównie do stróżowania. Ze względu na swą odwagę, dużą aktywność i szczekliwość doskonale nadawały się do pilnowania posesji przed intruzami. Nieco później, w połowie XIX wieku, pomeraniany zyskały dużą popularność w całej Europie, ale już głównie jako typowe psy do towarzystwa. Stały się pupilami wyższych sfer, cenionymi za swój efektowny wygląd i miłe usposobienie. W roku 1870 uznano je za osobną rasę i rozpoczęto bardziej ukierunkowaną hodowlę. Stopniowo dążono do stworzenia psów o mniejszych gabarytach i jeszcze gęstszej sierści.
W klasyfikacji FCI, czyli Międzynarodowej Federacji Kynologicznej pomeranian należy do grupy 5 szpiców i psów pierwotnych oraz do sekcji 4 szpiców europejskich.
Wzorzec rasy – jak wygląda szpic miniaturowy pomeranian?
Pomeranian to mały piesek o drobnej budowie ciała. Zgodnie ze wzorcem rasy jego wysokość w kłębie powinna wynosić 21 cm z tolerancją do 3 cm w górę i w dół. Waga nie została ściśle określona, jednak przeważnie psiaki te ważą około 3-4 kilogramy. Hodowcom odradza się rozmnażanie mniejszych osobników, ponieważ nadmierna miniaturyzacja rasy skutkuje wieloma wadami genetycznymi.
Szpic miniaturowy jest psem o bardzo proporcjonalnej budowie ciała. Jego sylwetka jest zwarta i wpisana w kwadrat, co oznacza, że długość tułowia i wysokość w kłębie powinny być takie same. Grzbiet jest prosty i krótki. Głowa niewielka, o lisiej budowie i ze szpiczastymi uszami osadzonymi na jej szczycie. Oczy pomeraniana są małe, migdałowate i nieco skośne, z charakterystycznym dla tego psa czujnym wyrazem. Obficie owłosiony ogon osadzony jest wysoko, zakręcony ku górze i opadający nad grzbietem.
Szata i umaszczenie szpica miniaturowego pomeraniana
Sierść pomeraniana jest bujna, obfita i dwuwarstwowa. Pod długim i prostym włosem okrywowym znajduje się gruby, wełnisty podszerstek. Futro na głowie i łapach jest gładkie i aksamitne w dotyku, natomiast reszta ciała pokryta jest dużo gęstszym włosem sprawiającym wrażenie nastroszonego. Charakterystyczna dla tej rasy jest okazała sierść na szyi, zwana kryzą oraz obficie owłosiony ogon. Zgodnie ze wzorcem FCI okrywa włosowa szpica nie może przylegać do ciała ani falować.
Dopuszczalne jest umaszczenie w kilku wersjach kolorystycznych:
- pomarańczowe z miejscowymi jaśniejszymi znaczeniami, na przykład na ogonie,
- białe z żółtawymi plamami okolicy uszu,
- czarne gładkie bez znaczeń,
- czekoladowe z brązowymi wargami,
- szare lub srebrnoszare, zwane również wilczastym, z czarnymi okularami i końcami włosów,
- kremowe,
- łaciate z białym tłem i równomiernie rozłożonymi plamami w jednym kolorze.
Szpic miniaturowy – charakter i usposobienie
Niepozorny wygląd pomeraniana to coś, czemu łatwo dać się zwieść. Drobna budowa i urocza aparycja puszystej maskotki mogą sugerować, że szpic miniaturowy jest typowym kanapowcem i towarzyszem idealnym do błogiego lenistwa w domu. Nic bardziej mylnego! Jak już wspomniano, niegdyś szpice ściśle współpracowały z człowiekiem, służąc mu jako psy stróżujące i pasterskie. Są niezwykle odważne, wytrzymałe i energiczne. Chętnie współpracują z człowiekiem, ale potrafią też wykazać się uporem i naturą małego awanturnika.
Żywiołowy temperament i potrzeba ruchu
Pod względem charakteru i temperamentu szpic miniaturowy niczym nie różni się od swoich większych kuzynów. Jest niewielki, ale niezwykle inteligentny i zawsze chętny do ruchu oraz wszelkiej aktywności poza domem. Uwielbia zabawę i intensywne spacery, na których spożytkuje drzemiącą w nim energię.
Szpic to pies zadziorny i żywiołowy, o ogromnej potrzebie ruchu, która bez należytego zaspokojenia szybko da o sobie znać. Co ciekawe, pomimo swych niewielkich rozmiarów pomeranian doskonale radzi sobie w psich sportach, takich jak agility. Z natury jest dosyć głośny i szczekliwy, ale nad tą drobną wadą można zapanować, serwując mu porządny, wymagający wysiłku spacer połączony z zabawą.
Posłuszeństwo i relacje z opiekunem
Szpic miniaturowy to towarzyski pies, który mocno przywiązuje się do właściciela i lubi spędzać czas z domownikami. Wbrew pozorom nie jest jednak typową psią przylepą, która chodzi za swym opiekunem krok w krok. Pomeranian ceni sobie niezależność i nie ma potrzeby towarzyszenia człowiekowi we wszelkich czynnościach.
Szpice miniaturowe kochają wszystkich domowników, zarówno starszych, jak i tych najmłodszych. Uwielbiają być w centrum uwagi i popisywać się przed wszystkimi. Przeważnie jednak wybierają sobie jednego opiekuna, któremu są najbardziej oddane. W stosunku do obcych są nieufne i zdystansowane, ale nie lękliwe. Trzeba pamiętać, że pomeranian był niegdyś psem typowo stróżującym i do dziś w jego geny wpisana jest niechęć do spoufalania się z obcymi oraz głośne alarmowanie opiekuna o pojawieniu się intruza. Stąd skłonność do szczekliwości tych psów. Z innymi zwierzętami dogadują się wzorowo, ale od małego należy przyzwyczajać je do ich obecności.
Szkolenie
Szpic miniaturowy jest dosyć podatny na szkolenie i chętnie współpracuje z człowiekiem. W stosunku do niego należy jednak wykazać się dużą delikatnością i cierpliwością. Pies ten bywa dosyć uparty i nader często wykazuje skłonność do ignorowania poleceń, które go nudzą lub po prostu mu nie odpowiadają. W szkoleniu psów tej rasy sprawdzają się metody pozytywne.
Pielęgnacja i żywienie psa rasy pomeranian
Długa i gęsta sierść szpica wymaga regularnej pielęgnacji. Z uwagi na obfitość podszerstka należy codziennie czesać psa, by uniknąć powstawania kołtunów i filcowania się futra. Przy codziennej pielęgnacji przyda się przede wszystkim grzebień z długimi i szeroko rozstawiony zębami, a także szczotka typu pudlówka. Warto wspomnieć, że sierść pomeraniana szybko łapie wszelkie zabrudzenia. Łatwo przykleja się do niej zaschnięte błoto, zaplątują się liście, małe gałązki, a nawet drobne kamyki. Wszystkie te zabrudzenia należy usuwać, a raz w miesiącu kąpać swojego pupila szamponem z odżywką ułatwiającą rozczesywanie.
Regularne trymowanie, czyli pozbywanie się martwego podszerstka jest szczególnie ważne w okresie linienia. Wiosną i jesienią należy robić to nawet kilka razy dziennie. Warto wiedzieć, że martwe włosy zalegające w okrywie włosowej mogą sprzyjać różnego rodzaju chorobom dermatologicznym.
Szpice miniaturowe potrzebują karmy bogatej w białko i tłuszcz. Ze względu na swą aktywną i żywiołową naturę mają dość duże zapotrzebowanie na energię. Warto wybierać też pokarmy z dodatkiem witamin oraz składników, takich jak kwasy omega-3 i omega-6, które poprawiają kondycję skóry i sierści czworonoga. Z uwagi na niewielkie rozmiary i delikatny żołądek pomeranian powinien otrzymywać kilka niewielkich porcji jedzenia w ciągu dnia.
↓ Karmy dla psów ras małych ↓
Jak długo żyje szpic miniaturowy?
Pomeranian jest psem długowiecznym i dosyć odpornym na choroby. Właściwie karmiony i pielęgnowany zwierzak może żyć od 12 do nawet 16 lat. Należy dbać o niego szczególnie podczas upałów i mrozów. Latem warto ograniczyć długie spacery na słońcu i zapewnić pupilowi chłodny kąt w cieniu. Zimą zaś należy chronić opuszki łap psa, które są szczególnie podatne na mróz i zamarznięte podłoże.
Szpic to rasa generalnie zdrowa, ale i jej przytrafiają się różnego rodzaju dolegliwości. Do najczęstszych schorzeń tej rasy należą:
- niedoczynność tarczycy,
- zwichniecie lub wypadnięcie rzepki,
- zapadnięcie tchawicy,
- łysienie,
- dermatoza i kruchość skóry,
- choroby oczu,
- choroby serca.
Ile kosztuje pomeranian – cena szczeniaka z hodowli FCI
Miniaturowe szpice nie należą niestety do tanich psów. Rasa ta cieszy się ostatnio ogromną popularnością i tym samym należy do nieco droższych. Ceny pomeranianów wahają się w zależności od hodowli i tego, jakimi tytułami mogą poszczycić się rodzice miotów. Szczenię szpica miniaturowego z hodowli zarejestrowanej w Związku Kynologicznym w Polsce to koszt rzędu co najmniej 4. tysięcy złotych. Szczenięta po najbardziej utytułowanych rodzicach z renomowanej hodowli mogą jednak kosztować nawet 10 tysięcy.
Kupując szczenię z hodowli, warto zadbać o to, by posiadało rodowód FCI. Dobrym pomysłem będzie odwiedzenie wybranej hodowli, by poznać i obejrzeć rodziców swego przyszłego pupila. Trzeba pamiętać, że podejrzanie niska cena szczeniaka może sugerować tak zwaną pseudohodowle, w której rozmnaża się zwierzęta nieprzeznaczone do rozrodu i często przetrzymywane w złych warunkach.
Dla kogo pies rasy szpic miniaturowy?
Szpice miniaturowe często mylnie brane są za małe psie maskotki, które chętnie prześpią cały dzień na kanapie. Tymczasem są to zwierzaki dosyć wymagające, zarówno pod względem opieki, jak i szkolenia. Pomaranian doskonale sprawdzi się w roli przyjaciela i towarzysza całej rodziny, ale jednak nie jest to pies dla każdego. Decydując się na pupila tej rasy, warto pamiętać o kilku kwestiach:
Szpic miniaturowy musi być aktywny
Ze względu na swe niewielkie gabaryty psiak ten odnajdzie się w każdym warunkach. Może mieszkać nawet w małej kawalerce czy mieszkaniu w bloku. Oczywiście pod warunkiem, że zapewnisz mu pole do spełniania jego naturalnych potrzeb, a przede wszystkim ogromnej potrzeby ruchu. Pomeranian wymaga regularnych spacerów i odpowiedniej dawki aktywności fizycznej każdego dnia.
Pomeranian potrzebuje uwagi i nie lubi zostawać sam
Pies tej rasy raczej nie odnajdzie się w domu, w którym będzie musiał na długie godziny pozostawać sam. Zwierzak źle znosi samotność i potrzebuje wiele uwagi ze strony swego opiekuna. Szpice nie przepadają także za gwałtownymi zmianami. Cenią sobie bezpieczeństwo i stabilizację domu, w którym mogą spędzać czas z domownikami.
Szpic jest uparty i niezależny
Miniaturowe szpice mogą nie być najlepszym wyborem dla mniej doświadczonych psiarzy. Przedstawiciele tej rasy słyną ze swej inteligencji, ale też skłonności do uporu. Wymagają przemyślanego i konsekwentnego szkolenia, a także aktywności, które pobudzą nie tylko ich ciało, ale i umysł. Znudzone i pozostawione same sobie mogą sprawiać liczne problemy behawioralne.
Pomeranian, czyli Boo – ciekawostki o rasie
- Najsłynniejszym przedstawicielem szpiców miniaturowych był psiak o imieniu Boo. Ten uroczy zwierzak szturmem zawojował cały internet, a jego profil na Fecobooku śledziło przeszło 16 mln osób! Szczególną sympatię jego fanów wywołała charakterystyczna fryzura, dzięki której piesek przypominał małego, pluszowego misia.
- Pewien szpic miniaturowy był jednym z psów, które przeżyły katastrofę Titanica.
- Trudno w to uwierzyć, ale szpic miniaturowy wywodzi się od tych samych przodków, co Samojed, Alaskan malamute czy Husky.
Autorka: Angelika Podgajna
dla psów
dla kotów
dla gryzoni
dla ptaków
ZALOGUJ SIĘ
ZAŁÓŻ KONTO
dla psów
dla kotów
dla gryzoni
dla ptaków
Twoje konto
Twój koszyk (
HOME
Przypominacz
Zlokalizuj swoją przesyłkę
