Papugi nimfy uchodzą za jedne z najbardziej inteligentnych ptaków, które przy odpowiednim postępowaniu właściciela szybko przyzwyczajają się do nowego środowiska. Ptaki te pozwalają nie tylko się oswoić, ale nawet wytresować. Chętnie wykonują różne polecenia opiekuna, powtarzają zasłyszane dźwięki, gwizdy, a nawet dłuższe melodie. Niestety proces oswajania nimfy zajmuje przeważnie sporo czasu. Aby móc cieszyć się przyjaźnią tego wyjątkowego ptaka należy przede wszystkim uzbroić się w cierpliwość i wyrozumiałość dla zwierzęcia.

Papuga nimfa w domu

Zanim sprowadzimy nimfę do domu zadbajmy o odpowiednią klatkę i otoczenie. Przeniesiony do zupełnie obcego środowiska ptak z pewnością będzie przestraszony i zdezorientowany. Warto zatem upewnić się, że nowe miejsce będzie właściwie przygotowane i nie przysporzy zwierzęciu dodatkowych niepokojów. Klatka powinna być odpowiednio duża i przestronna, tak aby nie krępowała swobodnych ruchów papużki. Wewnątrz muszą znaleźć się poidełko, karmnik oraz przynajmniej dwie stabilne żerdzie. Klatkę ustawmy w cichym i spokojnym miejscu. Może być to pokój, w którym i my często przebywamy, tak aby ptak mógł nas poznać i przyzwyczaić do naszej obecności.

Oswajanie nimfy

Przez kilka pierwszych dni po sprowadzeniu nimfy do domu należy ograniczać ruchy w pobliżu klatki. Wymieniamy jedynie wodę i karmę. Trzeba zdawać sobie sprawę, że zwierzę jest przestraszone i najprawdopodobniej bierze nas za potencjalne zagrożenie. Jej zachowanie może być różne. Papużka może, na przykład siedzieć cicha i osowiała lub wręcz przeciwnie, może głośno nawoływać stado, z którym została właśnie rozdzielona. Ważne, by nie wykonywać wokół klatki gwałtownych ruchów, nie hałasować i co najważniejsze, nie wkładać rąk do klatki. Nie próbujmy na siłę dotykać papugi, jeśli zwierzę raz skojarzy nasze ręce z zagrożeniem, tym trudniej będzie ją oswoić. Początkowo najlepiej w ogóle nie zwracać na nią zbyt dużej uwagi, niech przekona się, że z naszej strony nie grozi jej żadne niebezpieczeństwo. Stopniowo przyzwyczajajmy ją do naszej obecności. Gdy zmieniamy jej wodę, przemawiajmy cichym i spokojnym głosem.

Po pewnym czasie ptak poczuje się pewniej i przestanie wpadać w panikę na nasz widok. Wedy możemy pójść o krok dalej i spróbować podać nimfie jakiś smakołyk, może to być, na przykład długie proso. Jednak nadal nie wkładamy rąk do klatki, przysmak podajemy przez kratki albo zbliżamy dłoń do otwartych drzwi. Jeśli papużka nie chce poczęstować się prosem z ręki zostawiamy je w klatce i odchodzimy. Z pewnością jednak po pewnym czasie ośmieli się na tyle, że weźmie smakołyk wprost z ręki.

Kiedy papuga nie ucieka już od naszych rąk możemy spróbować namówić ją, by na nie wskoczyła. Do tego również dobrze posłuży jakiś smakołyk. Połóżmy dłoń pomiędzy nimfą a przysmakiem, tak aby musiała na nią wskoczyć by go dosięgnąć. Możliwe, że ptak dziobnie nasz palec, by sprawdzić czy ta „żerdź” jest stabilna. Nie wolno nam wtedy cofnąć ręki.

Jeśli papużka bez strachu siedzi już na naszej ręce, możemy spróbować delikatnie ją pogłaskać. Zbliżajmy rękę powoli i od boku ptaka, nigdy od góry. Jeśli zauważymy u niej niepokój, zastawmy ją i spróbujmy znów innym razem. Większość nimf bardzo lubi pieszczoty, więc po pewnym czasie nasze głaskanie zacznie sprawiać jej przyjemność, a nawet sama zacznie się go domagać.

Papugi nimfy to bardzo towarzyskie ptaki, które nie znoszą samotności. Przy ich oswajaniu kluczowe jest poświęcanie jej jak najwięcej czasu i uwagi. Możemy nawet czytać na głos książki w jej obecności. Do prawidłowego rozwoju  nimfa potrzebuje kontaktu z człowiekiem i chętnie stanie się naszym przyjacielem. Jednak, by tak było my również musimy być przyjacielem dla niej.

Tekst: Angelika Podgajna
Zdjęcie: Fotolia.pl