Szczury to bardzo inteligentne zwierzaki i stosunkowo łatwo nauczyć je wielu ciekawych sztuczek. Ponieważ stworzonka te są z natury ciekawskie i lubią podejmować wyzwania, nauka komend będzie dla nich również świetną zabawą. Pamiętajmy tylko, żeby nie zamęczyć naszego ulubieńca ćwiczeniami, jak również dbajmy o to, aby trening prowadzić w sposób interesujący i motywujący zwierzaka. Bez smakołyków się nie obejdzie.

Szczur potrzebuje i rozrywki, i wolności

Szczury są zwierzakami bardzo ruchliwymi i ciekawymi świata. Uczą się różnych ćwiczeń znacznie łatwiej od psów - szczególnie jeśli trening zaczynamy od małego (wtedy zawsze są najlepsze i najszybsze efekty). Musimy jednak pamiętać, aby nie przesadzić z ćwiczeniami. To oczywiście doskonała zabawa i nauka w jednym, a i nasz szczur  będzie przy tym z pewnością bardzo zadowolony. Jednak pamiętajmy, aby nie zamienić całego życia naszego pupila w nieustanne spełnianie poleceń. Szczur musi mieć jakiś zakres wolności. Potrzebuje czasu, w którym robi co chce i jak chce. Pozwólmy mu pobiegać po domu, pozwiedzać nowe kąty, ale też zwyczajnie się przespać i odpocząć. Szczur nie może być na okrągło aktywny. Nie można też doprowadzić do sytuacji, w której zwierzak właściwie wszystko musi wykonywać według jakiegoś schematu: przychodzić do nas, wchodzić na ręce, a nawet się załatwiać! To niedopuszczalne! Szczur to nie jest ani zabawka, ani tym bardziej robot. Dajmy mu pobyć również zwykłym ciekawskim zwierzakiem z masą energii.

Jak uczyć szczura?

Potrzebujemy trzech rzeczy: smakołyków, cierpliwości i konsekwencji. I oczywiście samego zwierzaka. Pamiętajmy, że na początku zawsze jest trudno. Pupil będzie się kręcił, uciekał, rozpraszał się – to zupełnie normalne. Musi dopiero zrozumieć zasady. Najpierw z pewnością popełni sporo błędów, potem zacznie robić postępy, aż wreszcie osiągnie poziom mistrzowski. Najważniejsza jest motywacja. Chwalmy szczurka za wszystkie udane próby. Absolutnie nie wolno się złościć, krzyczeć na ulubieńca albo do czegokolwiek zmuszać go siłą! W ten sposób tylko go zestresujemy i z pewnością niczego nie nauczymy. Dlatego w nauce komend w gruncie rzeczy najważniejsza jest nasza cierpliwość i konsekwencja. Pamiętajmy też, że nie możemy kierować się wyłącznie dobrym sercem i dawać nagród za nic. To prosta droga do klęski, bo zwierzak zakoduje sobie w głowie, że za konkretne ruchy i zachowania dostaje nagrodę, a zatem robi to, co trzeba. Nagrodę dajemy tylko wtedy, kiedy szczur wypełni polecenie. Wtedy utrwalimy mu wyłącznie dobre zachowania i nawyki.

Jak zacząć? Sprawdzić, jakie smakołyki lubi nasz ulubieniec. Jeśli nagroda nie wzbudzi w nim żadnego zainteresowania, z treningu już na starcie nic nie wyjdzie. Jak to sprawdzić? Bierzemy szczurka w miejsce, gdzie nie ma się gdzie schować i gdzie specjalnie uciec (dobry jest stół) i próbujemy skupić jego uwagę na smakołyku. Zainteresował się? Chce spróbować? To bardzo dobrze. Zwierzak musi być cały czas skupiony na nagrodzie. Jeśli po odniesieniu sukcesu pałaszuje jedzonko ze smakiem, to znak, że dobrze wybraliśmy i możemy na takim smakołyku trenować. Oczywiście zwierzak może się znudzić i dlatego najlepiej mieć przetestowane dwa-trzy takie pokarmy. Szczur będzie miał różnorodnie i tym chętniej zabierze się za naukę.

Rodzaje szczurzych sztuczek

Jest ich całe mnóstwo, bo inwencja ludzka nie zna granic. Oczywiście, nie wpadajmy w przesadę, nie chcemy przecież z naszego ulubieńca zrobić cyrkowca! Zaczynajmy też od najłatwiejszych komend, a potem stopniowo przechodźmy na dalsze poziomy zaawansowania. Do najbardziej popularnych sztuczek należą: przychodzenie na zawołanie, stawanie słupka, obrót, wskakiwania na dłoń, przynoszenie przedmiotów. Są też oczywiście bardziej wymyślne ćwiczenia: zrywanie kartek z kalendarza, wrzucanie monet do skarbonki, a nawet wspinanie się po linie i jeżdżenie na deskorolce.

Dokładny opis kilku szczurzych sztuczek

1. Stawanie słupka – to najprostsza komenda i wiele szczurów wykonuje ją bez żadnego treningu. Stawiamy zwierzaka na stole (albo innym miejscy, gdzie mało rzeczy będzie go rozpraszać i nam tak łatwo nie ucieknie) i wyciągamy smakołyk. Czekamy, aż szczur go zauważy i się zainteresuje. Kiedy podchodzi, by go zjeść, podnosimy go w górę, poza zasięg ulubieńca. Trzymamy tak długo, aż nie stanie słupka. Możemy zastosować wersję najprostszą, czyli dać mu wtedy jedzenie albo opuścić na chwilę smakołyk i znów poderwać go w górę (i czekać na stanięcie słupka). Ćwiczenie powtarzamy aż do wytworzenia się u szczura nawyku (dotyczy wszystkich komend).

2. Obrót – bardzo podobny mechanizm. Bierzemy jedzenie, a kiedy pupil po nie przyjdzie, podnosimy w górę i zataczamy kółko. Powtarzamy, póki szczur też nie zacznie się obracać. Każdorazowo wydajemy komendę „kółko” albo „kółeczko”, żeby zwierzak lepiej zakodował (komendy słowne przydają się w każdej z wymienionych sztuczek).

3. Reagowanie na imię – to może potrwać dłużej. Najlepiej, aby ćwiczyć na jakiejś długiej powierzchni. Stół jest niezły, ale jeszcze lepsza byłaby długa listwa albo coś w tym rodzaju. Bierzemy smakołyk i wołamy. Pamiętajmy, aby zawsze wołać tak samo, niech imię ma jedną, konkretną formę. Utrwalamy do skutku. Pojedyncze przyjście na zawołanie może być zupełnie przypadkowe.

4. Wskakiwanie na dłoń – to ćwiczenie jest trochę trudniejsza. Kładziemy na otwartej dłoni smakołyk (na wewnętrznej stronie, skierowanej ku górze) i unosimy ją trochę nad podłogą. Jeśli szczur wskoczy, za każdym razem unosimy wyżej. Możemy też wykorzystać dwie ręce, aby zwierzak przeskoczył. Na jednej jest jedzenie, na drugiej nie. Albo na obu jest jedzenie. To zależy od nas. Powtarzamy do skutku, zwiększając poziom trudności. Potem możemy spróbować skakania na rękę z półki albo stołu.

5. Aportowanie – to najtrudniejsza ze sztuczek. Oczyśćmy teren z innych drobnych przedmiotów i wybierzmy tylko jeden, dobra będzie mała piłeczka. Kładziemy piłkę niedaleko szczura i rzucamy hasło, na przykład „piłka” albo „przynieś piłkę”. Jeśli szczur sobie nie radzi, możemy zastosować poziom pośredni i umieścić w aportowanym przedmiocie jakiś fragment jedzenia. Powtarzamy do skutku i nie poddajemy się po kilku razach, bo to z pewnością potrwa.

Nie przesadzajmy z treningiem szczura

Nasz zwierzak po długim ćwiczeniu zmęczy się albo znudzi, co zaowocuje tym, że tak czy inaczej straci zainteresowanie. Róbmy przerwy! Maksymalny czas trenowania sztuczki niech nie przekracza pół godziny. Liczy się regularność i konsekwencja, a nie długie godziny męczenia siebie i szczurka.      

Tekst: Magdalena Dolata
Zdjęcie: Fotolia.pl