Popularne powiedzenie „jesteś tym, co jesz” odnosi się również do naszych czworonożnych przyjaciół. Jeżeli dieta pupila nie jest pełnowartościowa i nie zapewnia mu odpowiedniej dawki witamin, szybko zauważymy tego negatywne skutki. Wypadanie sierści, brak apetytu i słabsza kondycja – to tylko niektóre z objawów niedoboru. Jednak, co ważne, również nadmiar witamin może wyrządzić niemałe szkody w organizmie zwierzęcia. Jak zachować więc równowagę?

Jakich witamin potrzebuje kot?

Pierwiastki, których nie może zabraknąć w diecie kota dzielimy na dwie podstawowe grupy.

Pierwsza z nich to witaminy rozpuszczające się w wodzie. Należą do nich, między innymi witaminy z grupy B, na przykład B1 oraz B12. Ich niedobór wpływa na nieprawidłowy rozwój organizmu. Oznaką braku witaminy B często bywa utrata apetytu, spadek kondycji i brak energii, anemia, biegunka oraz zaburzenia w funkcjonowaniu układów nerwowego i sercowego. Bogatym źródłem witaminy B jest mięso i podroby. Zdrowe i prawidłowo żywione koty nie potrzebują dodatkowej suplementacji witaminy C, gdyż ich organizm sam potrafi ją wytwarzać. Pierwiastek ten syntezowany jest w wątrobie zwierzęcia, a proces przebiega pomyślnie, gdy wątroba i jelita kota funkcjonują bez zarzutu. Witamina C wzmacnia odporność i wpływa na szybsze gojenie się ran. 



Drugą grupę stanowią witaminy rozpuszczalne w tłuszczach. Należy do nich witamina A, która odpowiada za stan skóry i sierści, prawidłowy wzrost oraz wzrok kota.  Jej dobrym źródłem jest wątróbka gęsia oraz indycza. Bardzo ważna jest także witamina D, warunkująca prawidłowy rozwój układu kostnego oraz wspomagająca gospodarkę fosforowo-wapniową. Witamina D obecna jest w żółtkach jaj oraz rybach, na przykład dorszu czy łososiu. Funkcjonowanie układu pokarmowego i rozrodczego wspiera witamina E, znajdująca się w zbożach i olejach roślinnych.

Objawy niedoboru witamin u kotów

Po czym poznać, że kotu brakuje witamin? Warto kontrolować stan skóry i sierści pupila. Jeśli zauważymy, że sierść jest szorstka, matowa lub nadmiernie wypada, może to oznaczać niedobór witamin B5 lub B7. Deficyt tej ostatniej często wiąże się z nawracającymi biegunkami. Z kolei brak witaminy B6 może prowadzić do anemii, problemów skórnych, kamienia nazębnego, a czasem także powstawania kamieni nerkowych. Dolegliwości ze strony układu moczowego często odbijają się na zachowaniu kota, który może, na przykład załatwiać się poza kuwetą. Równie dotkliwy jest deficyt witaminy B3 w organizmie. Do objawów należy brak apetytu i szybka utrata wagi oraz krwawe biegunki, co w skrajnych przypadkach może doprowadzić do śmierci zwierzęcia.

Czy witaminy można przedawkować?

Częstą przyczyną problemów zdrowotnych u kotów nie jest niedobór witamin, a ich nadmiar. Witaminy rozpuszczalne w tłuszczach mogą kumulować się w organizmie, ponieważ nie są wydalane tak szybko, jak te rozpuszczalne w wodzie. W związku z tym, ich regularne przyjmowanie może szybko doprowadzić do nadwyżki, z którą organizm kota sobie nie poradzi. Na które witaminy należy szczególnie uważać?

Częstą przyczyną zatruć jest nadmiar witaminy A. Dochodzi do niego, gdy zwierzę spożywa zbyt duże dawki suplementów, na przykład oleju z wątroby dorsza. Pierwsze objawy to brak apetytu i utrata masy ciała. Pupil szybko staje się osłabiony i osowiały. Traci energię i chęć do zabawy. Sierść staje się matowa i zaczyna wypadać. Dochodzi również do zaburzeń kostnych, spowodowanych rozrostami uciskającymi nerwy. Pojawiają się również problemy z oddawaniem moczu.

Niebezpieczne dla zdrowia i życia kota jest też zatrucie witaminą D. Jej nadmiar prowadzi to skumulowania się wapnia w sercu oraz innych mięśniach i tkankach miękkich. Do objawów należą wymioty, często z zawartością krwi w zwracanej treści, utrata masy ciała, osłabienie, wzmożone pragnienie, zaparcia, drżenie mięśni, ból brzucha oraz nadmierne ślinienie.

W razie zaobserwowania jakichkolwiek nieprawidłowości w wyglądzie lub zachowaniu naszego ulubieńca powinniśmy niezwłocznie skontaktować się z weterynarzem. Konsultacja lekarska pozwoli szybko zlokalizować źródło problemu i podjąć odpowiednie leczenie. Decyzja o suplementacji witaminowej również powinna być podjęcia po konsultacji ze specjalistą.

Tekst: Angelika Podgajna
Zdjęcie: Fotolia.pl