Wokół wyprowadzania kotów na spacery narosło mnóstwo mitów, które nie mają zbyt wiele wspólnego z rzeczywistością. Nieprawdą jest, że mruczka nie da się tego nauczyć, że to wbrew naturze albo, że kot wyprowadzany na smyczy to już w ogóle nie jest kot i zatracił swój dziki charakter. To stek bzdur! Oczywiście, są pupile, które nie mają ochoty wychodzić na dwór, a na widok smyczy i szelek dostają napadu agresji. Możemy albo spróbować je przekonać, że to wcale nie jest nieprzyjemna rzecz (tylko nic na siłę!), albo uszanować ich decyzję. Dotyczy to zwłaszcza mruczków lękowych, które nie tyle nie życzą sobie spacerów, tylko po prostu kulą się ze strachu już po przekroczeniu domowego progu. Wtedy warto porozmawiać z zoopsychologiem, bo taki lęk może wynikać z czegoś zupełnie innego. Pamiętajmy, że jest mnóstwo kotów, które lubią spacery na smyczy. Może po prostu nie miały okazji spróbować i jeszcze o tym nie wiedzą.

Plusy wychodzenia z kotem na spacer

Wspólne spacery po bliższej i dalszej okolicy to przede wszystkim doskonała rozrywka. Koty żyjące w mieszkaniach często się nudzą. Mają zbyt mało aktywności na co dzień, przez co potrafią wyładowywać energię na przykład niszcząc meble albo wykopując ziemię z doniczek. To nie jest przejaw ich złej woli. Odzywa się w nich prawdziwa, dzika natura. Z tego samego powodu mogą polować na właściciela albo biegać po całym mieszkaniu i głośno miauczeć, żeby zwrócić na siebie uwagę. Wspólny spacer pomoże im się wyszaleć. Wypady na dwór są też świetne, jeśli nasz pupil jest bardzo ciekawy świata i lubi poznawać nowe zwierzaki. Nie wspominając już o tym, że przedzieranie się przez krzaki i łażenie po drzewach to o wiele większa atrakcja, niż polowanie na fragment sznurka, który przeciągamy po domu. Koty podczas spacerów rozwijają się ruchowo, intelektualnie, a nawet społecznie. Możemy też bawić się razem z nimi i wspólnie poznawać nowe zakątki. To wzmocni więź emocjonalną z ulubieńcem i sprawi, że zwierzak poczuje się jeszcze bardziej kochany i lepiej rozumiany. Wysiłek na świeżym powietrzu służy też zdrowiu, wzmacnia kondycję, buduje odporność i jest doskonałym sposobem na walkę z otyłością i nudą.

Wybieramy akcesoria spacerowe dla kota

Akcesoria spacerowe mają naprawdę duży wpływ na to, czy nasz mruczek polubi spacery. Liczy się wygoda i bezpieczeństwo. Żaden pupil nie zareaguje radośnie na spacer, jeśli będzie on mu się kojarzył z zakładaniem zbyt ciasnej obroży, obcisłych szelek albo krótkiej smyczy, która tylko krępuje ruchy. To samo dotyczy zbyt widowiskowych gadżetów, które może wyglądają ładnie i stylowo, ale bardzo denerwują i rozpraszają mruczka. Chodzi o wszelkie migające ozdoby, zbyt wielkie przywieszki, dzwoneczki i zaczepiające się o sierść, ogromne cyrkonie i ażurowe wstawki. Postawny na wygodę i bezpieczeństwo. W końcu to zwierzak nosi obrożę albo szelki, więc to on ma się czuć komfortowo. Zawsze sięgajmy też po produkty wysokiej jakości, które są wytrzymałe, nie kołtunią futra i nie obcierają.
Nauka chodzenia na smyczy u kotów – krok po kroku

Kot potrzebuje czasu, żeby przyzwyczaić się do szelek i smyczy. Pamiętajmy, aby oswajać go z nimi etapami. Musimy być cierpliwi, nagradzać mruczka za postępy i absolutnie nie wolno nam krzyczeć i stosować kar! To tylko pogorszy sprawę! Pupil zacznie wówczas postrzegać spacery jako koszmarny obowiązek i coś stresującego. Przecież nie o to nam chodzi. Jak zatem działać?


Krok pierwszy to oswojenie kota z szelkami (albo obrożą). W tym celu nowy nabytek kładziemy gdzieś niedaleko ulubieńca, najlepiej w pobliżu jego ulubionego miejsca wypoczynku. Chodzi o to, żeby przyzwyczaił się do ich widoku, ale również, żeby szelki zaczęły pachnieć czymś swojskim.

Krok drugi to założenie szelek. Najlepiej przed posiłkiem. Wtedy mruczek zwróci na nie mniejszą uwagę. Można też założyć akcesorium przed zabawą i wspólnymi figlami z ulubieńcem odwrócić jego uwagę od szelek lub obroży. Z czasem będziemy mogli zakładać akcesorium częściej i na dłużej.

Krok trzeci to przypięcie smyczy. Musimy sprawdzić, jak pupil się z nią czuje i koniecznie pilnować, czy nie zaplącze się o meble. Pozwólmy mu pochodzić ze smyczą parę dni (oczywiście nie cały czas!).

Krok czwarty to wspólne przechadzanie się po mieszkaniu. Mruczek jest na smyczy, a my ją trzymamy. Najpierw pozwólmy pupilowi prowadzić i decydować, gdzie dokładnie pójdziemy. Może nawet szarpać, na początkowym etapie to dozwolone. Potem stopniowo przejmujemy kontrolę i uczymy zwierzaka, że to my dowodzimy, a on idzie za nami. Jeśli dalej będzie szarpał, stajemy i czekamy, aż się uspokoi.

Krok piąty to wspólne wyjście na spacer. Na początku wokół domu. Z czasem możemy zwiększać dystans i czas takiego wypadu, aż do momentu, kiedy zwierzak poczuje się w pełni swobodnie.

Pamiętajmy, że na każdy etap potrzeba czasu i naszej cierpliwości. Nie wolno karcić mruczka ani krzyczeć! Każdy kot ma swój czas przyzwyczajania się do chodzenia na smyczy. Po udanych ćwiczeniach zawsze pamiętajmy, aby nagrodzić czworonoga jakimś smakołykiem albo pieszczotami. W ten sposób spacery staną się dla niego prawdziwą przyjemnością.

Tekst: Magdalena dolata
Zdjęcie: Fotolia.pl