Nasz psiak dorasta i starzeje się, tak samo jak człowiek. W życiu zwierzaka wyróżniamy okres szczenięctwa, dojrzałości i starości, a zatem sprawa wygląda identycznie jak w przypadku każdego z nas. Różnica polega na tym, że kudłacze żyją niestety o wiele krócej niż właściciele – w przybliżeniu dziesięć lat, choć zdarzają się oczywiście wyjątki. Najstarsze zwierzaki świata dożywają niemal do trzydziestu lat, co daje czasem nawet dwieście lat w przeliczeniu na życie ludzkie! To oczywiście rekordziści, ale nie oznacza to, że nasz pupil będzie żył dokładnie tyle, ile mówią statystyki. To tylko liczby i jeżeli będziemy bardzo dbać i troszczyć się o pupila, ma szansę na naprawdę długie i przede wszystkim szczęśliwe życie.

↓ KARMY I AKCESORIA DLA PSA ↓ 

 

Każdy psiak to indywiduum i rozwija się w nieco innym tempie, nie ma więc jednego, dobrego i uniwersalnego wzoru do obliczenia wieku (obliczając wiek pupila przeliczamy jego lata na ludzkie lata, aby mieć porównanie, choć możemy oczywiście robić to także w drugą stronę). Duże znaczenie mają przede wszystkim rasa i wielkość. Kudłacze ras dużych i olbrzymich starzeją się o wiele szybciej niż ras małych i miniaturowych. Rozwój przebiega na dosyć podobnym poziomie, po prostu duże psiaki żyją krócej, więc o wiele więcej zmian musi się zmieścić w krótszym okresie czasu. Aby łatwiej zrozumieć tę zależność, można zestawić trzy statyczne psiaki: jeden jest rasy dużej (ponad 45 kilogramów), drugi średniej (między 15 a 45 kilogramów), trzeci zaś małej (do 15 kilogramów). Pierwszy psiak osiągnie sto lat (w przeliczeniu na ludzkie lata) w wieku jedenastu lat, drugi dopiero piętnastu, trzeci dobije do ludzkiej setki w wieku aż dwudziestu lat! Widać zatem, że różnica w długości życia między rasami może być nawet dwukrotna. Na wiek psa ma też wpływ wiele czynników zewnętrznych, takich jak dieta lub tryb życia, ale też zabieg kastracji – wykastrowane kudłacze żyją statystycznie o cały rok dłużej. Czy jest jakiś sztywny model przeliczania psiego wieku na ludzki? Kiedyś najbardziej popularna była teoria, że każdy rok psiego życia to jak siedem lat człowieka. Dziś wiadomo już, że wygląda to trochę inaczej, bo w pierwszym okresie życia pupila zachodzi najwięcej zmian, a zatem proces „zużywania” organizmu również jest większy. Pierwszy rok psa to prawie piętnaście ludzkich lat, drugi – to dziewięć lat, potem możemy przyjąć, że za każdy następny rok należy doliczyć po cztery lata. Co ciekawe, psiaki ras małych szybciej dojrzewają, więc tak naprawdę to właśnie one mają najwięcej ludzkich lat na początku życia, potem zaś proces spowalnia i to one mają szansę na pobicie rekordów. Mniej więcej w trzecim roku życia przeliczniki w przypadku trzech wyżej wspomnianych psów (różne rasy) osiągają ten sam poziom (jest to około 30-33 lat) i potem psiaki ras dużych starzeją się już o wiele szybciej niż kudłacze ras małych.

 

 

Dane statystyczne to jedno, a konkretny przypadek to już zupełnie co innego. Z pewnością chcemy, aby nasz pupil żył jak najdłużej. Czy możemy mu jakoś w tym pomóc? Oczywiście, że tak. Na geny żadnego wpływu niestety nie mamy, ale na czynniki zewnętrzne już zdecydowanie tak. Bardzo ważną rolę odgrywa tutaj dieta. Dostarczając cennych składników odżywczych dbamy o dobrą formę organizmu zwierzaka i wspieramy jego witalność oraz odporność. Każdy narząd z osobna i wszystkie razem potrzebują witamin, pierwiastków, nienasyconych kwasów tłuszczowych i białka. Dbając o zróżnicowaną i pełnowartościową dietę, wspieramy rozwój psiaka i znacząco podnosimy szansę, że zadbany organizm będzie działał świetnie nawet w podeszłym wieku. Druga ważna sprawa to regularne wizyty u weterynarza. Wczesne wykrycie wszelkich chorób i schorzeń daje niemal stuprocentową szansę wyleczenia. O wiele łatwiej jest też zapobiegać, niż potem leczyć. Podana na pierwszym etapie rozwoju choroby specjalistyczna karma albo suplementy mogą zdziałać o wiele więcej (i mniej nadwyrężyć organizm), niż potężne dawki leków na bardzo zaawansowanym etapie choroby. Dlatego regularne badania, odrobaczanie i szczepienia są takie ważne i nie należy ich zaniedbywać. Oprócz zdrowia fizycznego, nieodłącznym elementem dobrego samopoczucia i szczęśliwego, długiego życia jest zdrowie psychiczne. Chodzi o bezpieczeństwo, brak długotrwałych i ciężkich stresów, poczucie, że jest się kochanym i potrzebnym. Codzienny kontakt z psiakiem, zabawy, spacery i pieszczoty to jedna z ważniejszych spraw. Dzięki temu zwierzak czuje, że jest nam bardzo potrzebny i traktujemy go wręcz jako członka rodziny. Spędzanie dużo czasu z pupilem to też doskonały sposób poznania jego charakteru i nawyków. Uczymy się, co lubi, czego nie zniesie, co go denerwuje, jakie ma zwyczaje, czym sprawimy mu radość. To bardzo ważne. Codzienna obserwacja daje też możliwość bardzo szybkiego wychwycenia wszelkich niepokojących objawów w zachowaniu zwierzaka. Spacery i szalone zabawy sprawią, że psiak będzie nie tylko żył długo i zdrowo, ale nade wszystko poczuje się szczęśliwy.

 

Tekst: Magdalena Dolata

Zdjęcie: Fotolia.pl