Zastanawialiście się kiedyś, dlaczego mruczkom zdarza się podjadać żwirek z kuwety? Warto wiedzieć, że zachowanie tego rodzaju bynajmniej nie jest właściwe dla kotów i często bywa oznaką chorób lub pogarszającej się kondycji zwierzaka. O ile kociętom zdarza się podjadać żwirek z czystej ciekawości, tak w przypadku dorosłych kotów apetyt na tego rodzaju produkty jest raczej niepokojący. Zobaczmy więc, dlaczego kot je żwirek i jak można temu zaradzić. 

 

 

Kociętom zdarza się jeść żwirek i nie ma w tym nic niepokojącego. Maleństwa poznają świat, uczą się nowych rzeczy i badają otoczenie za pomocą swoich pyszczków. Częstując się żwirkiem chcą po prostu sprawdzić jak smakuje i czy nadaje się do jedzenia. Mając to na uwadze warto kupować dla nich żwirek całkowicie naturalny i nietoksyczny, na przykład pellet. Żwirek bentonitowy z kolei, który zbryla się i twardnieje pod wpływem wilgoci stanowi ogromne niebezpieczeństwo dla życia maluchów. Zjedzenie takiej „przekąski” może doprowadzić do zaczopowania układu trawiennego, a w konsekwencji śmierci zwierzęcia.

 

 

Jeśli za jedzenie żwirku zabiera się dorosły kot, sprawa może być dużo poważniejsza. Jedną z najczęstszych przyczyn takiego zachowania jest anemia, czyli gwałtowny spadek ilości czerwonych krwinek w organizmie kota. Niedobór krwinek niezbędnych do transportu tlenu powoduje osłabienie, spadek energii i dezorientację u zwierzaka.

 

Żwirek podjadają także mruczki, którym brakuje witamin i substancji mineralnych. Uboga w niezbędne składniki dieta często zmusza zwierzaki do uzupełniania tych niedoborów na własną łapę, czyli poprzez zjadanie rzeczy, które akurat są dostępne. Związkami, których deficyt powoduje nietypowe kocie zachowania są przeważnie witaminy A oraz B1, a także substancje, takie jak L-karnityna, magnez czy tauryna.

 

Inną możliwą przyczyną zjadania żwirku przez kota są także choroby nerek. Niewydolność lub osłabienie pracy nerek to dosyć częsta przypadłość u kotów powyżej 7 roku życia. Podjadanie żwirku to tylko jeden z objawów, poza nim obserwuje się także wymioty, osłabienie, utratę wagi oraz apatię i otępienie.

 

Futrzaki zjadające żwirek mogą cierpieć także na kocią białaczkę. Ten groźny wirus to jedna z najczęstszych przyczyn śmierci pośród tych zwierzaków. Choroba atakuje szpik kostny i spowalnia produkcję krwi, co prowadzi do anemii i poważnych zaburzeń łaknienia. Innymi objawami kociej białaczki są biegunka, spadek masy ciała, bladość dziąseł, gorączka i otępienie. 

 

 

Każda z wyżej wymienionych dolegliwości wywołuje tak zwany syndrom pica, czyli spaczone łaknienie u czworonogów. To dosyć często występujące zaburzenie u kotów domowych, zwłaszcza niewychodzących, polegające na wykazywaniu apetytu na rzeczy nieprzeznaczone do jedzenia. Najczęściej zjadanymi przez koty substancjami są właśnie żwirek, a poza tym ziemia, przedmioty gumowe lub plastikowe, papier, drewno, tektura, kable elektryczne lub rolki papieru toaletowego.

 

Pośród możliwych przyczyn wystąpienia syndromu pica wymienia się także nadmierny stres oraz zaburzenia behawioralne. Czynniki, takie jak nuda, niezaspokojenie podstawowych potrzeb zwierzaka czy też chęć zwrócenia na siebie uwagi opiekuna mogą skłonić go do takich nietypowych zachowań.

 

 

Jedzenie żwirku, zwłaszcza bentonitowego lub silikonowego, może być śmiertelnie niebezpieczne dla zwierzaka. Prawdą jest jednak, że kotom, szczególnie młodszym, zdarza się od czasu do czasu podjadać żwirek. Jeśli tego typu sytuacje przytrafiają się sporadycznie, upewnijmy się po prostu, że wypełnienie kuwety pupila wytwarzane jest z substancji naturalnych, bez użycia jakichkolwiek toksycznych środków chemicznych. Dobrze sprawdzi się tutaj żwirek drewniany, na przykład w typie pelletu.
 

 

Jeżeli jednak nasz mruczek wykazuje nadmierny apetyt na żwirek lub inne produkty nieprzeznaczone do jedzenia, powinniśmy jak najszybciej skontaktować się z weterynarzem. Interwencja specjalisty będzie niezbędna, zwłaszcza gdy nasz pupil naje się żwirku bentonitowego. Pamiętajmy, że blokada jelit może doprowadzić nawet do śmierci zwierzaka. 

 

Konsultacja z lekarzem, badania i obserwacja czworonoga pozwolą ustalić możliwą przyczynę zaburzeń łaknienia, a następnie wprowadzić odpowiednią terapię. Jeśli przyczyny zdrowotne zostaną wykluczone, należy zadbać o urozmaicenie środowiska i poprawę samopoczucia zwierzaka. Zadbajmy o dietę pupila, wyeliminujmy z jego otoczenia wszelkie czynniki stresujące i dostarczmy mu bodźców, pobudzających do prawidłowych zachowań. Do walki z nudą przydadzą się wszelkiego rodzaju zabawki, zarówno te, którymi kot będzie mógł bawić się samodzielnie, jak i te przeznaczone do zabawy z opiekunem. Poczucie bezpieczeństwa, urozmaicone środowisko i zainteresowanie z naszej strony z pewnością pomogą kotu wrócić do normalności.

 

Tekst: Angelika Podgajna

Zdjęcie: Fotolia.pl