↓ KARMA DLA PSA WSPOMAGAJĄCA SIERŚĆ I SKÓRĘ ↓

 

 

Grzybicę, jak sama nazwa wskazuje, wywołują grzyby. Jedne atakują skórę albo fałdy skórne, inne sierść, jeszcze inne pazury. Zdarza się, że kudłacz ma mieszankę wybuchową takich grzybów, co kończy się fatalnym stanem całego organizmu. Czynnikiem, który znacząco wpływa na zwiększone ryzyko infekcji grzybiczych, jest pielęgnacja futra i skóry zwierzaka. Im gorsze warunki sanitarne i braki w ogólnej higienie, tym grzyby mają lepsze „terytorium” do zasiedlenia. Ich rozwojowi sprzyja też wilgoć. Mogą także przenosić się z jednego psiaka (i nie tylko) na drugiego, więc w przypadku tego typu chorób koniecznie jest odizolowanie chorego osobnika od reszty towarzystwa. W przypadku niektórych schronisk albo zaniedbanych hodowli takie zachowanie należy do rzadkości (tak samo jak odpowiednia pielęgnacja zwierzaka), więc może zdarzyć się tak, że adoptując czworonoga, weźmiemy go do domu już zarażonego grzybicą. Grzyby bardzo lubią atakować też uszkodzone części ciała: rany są ciepłe i mokre, a to najlepsze środowisko do rozwoju różnych paskudnych form życia. Grzybicy może także sprzyjać niewłaściwa dieta. Uboga w substancje odżywcze, pełna chemii pod postacią konserwantów albo ulepszaczy, pozbawiona witamin i minerałów nie uchroni psiaka przed infekcjami i zakażeniami. Im słabsza odporność, tym większa podatność na wszystko, co może zaszkodzić zdrowiu kudłacza. Grzybicy sprzyja też wiek – starsze psiaki są narażone na wiele schorzeń, w tym również na to. Choroba może się także rozwinąć jako następstwo innej choroby, na przykład otyłości albo cukrzycy. Nawet atak pcheł albo kleszczy potrafi na tyle uszkodzić bariery ochronne skóry i całego organizmu, że staje się podatna na działanie grzybów. Wśród winowajców znajdują się także pewne leki (a już zwłaszcza podawane niezgodnie z instrukcją), alergie, stosowanie nieodpowiednich dla kudłacza kosmetyków oraz… nadmierna higiena. Nie należy przesadzać w żadną stronę. Zbyt częste mycie połączone z szorowaniem albo nakładaniem mnóstwa kosmetyków zdecydowanie nie jest wskazane.
 

 

 

Grzybicę rozpoznać dosyć łatwo, przede wszystkim ze względu na fakt, że jest to choroba zewnętrzna, widoczna na skórze gołym okiem, a przy tym zdecydowanie nieestetyczna. Psiak zmagający się z grzybicą ma fatalny stan sierści i skóry, a do tego często się drapie. Od ciągłego rozdrapywania zaatakowanych miejsc powstają rany, co jeszcze bardziej sprzyja rozwojowi grzybów, może prowadzić do atopowego zapalenia skóry, wysypki, łysienia plackowatego, a nawet zakażenia krwi. Futro staje się matowe i wypada aż do gołej skóry, pojawiają się rany, krostki, zaczerwienia, czasami także wydzielina w postaci ciemnej ropy (i krwi), sącząca się z ran. Częstym objawem jest także brzydki zapach zainfekowanych miejsc. Sam psiak odczuwa ogromny dyskomfort, więc traci apetyt, ochotę na harce, może stać się osowiały, pozbawiony sił, apatyczny. Nie lekceważmy żadnego z nich objawów i szybko skontaktujmy się z weterynarzem.

 

W pierwszej kolejności potrzebne jest postawienie diagnozy, czy mamy do czynienia właśnie z grzybicą, czy z inną chorobą skórną o podobnych objawach (ale zupełnie innym leczeniu). W tym celu weterynarz pobiera zazwyczaj próbkę z włosa i skóry do badań mikroskopowych, czasem stosuje się także naświetlanie ultrafioletowe (grzyby świecą na charakterystyczny, żółtozielony odcień). Weterynarz ocenia stan zaawansowania choroby i przepisuje odpowiednie leczenie: szampon, krem, maść albo specjalny sprej antygrzybiczy. Terapia może trwać nawet kilka tygodni, wymaga naszej sumienności i cierpliwości. Oprócz leczenia miejscowego (czyli stosowaniu środka na zakażone obszary), często stosuje się też terapię natury bardziej ogólnej. Czasami trzeba podawać psiakowi tabletki, innym razem zastrzyki. Szczepionki są kosztowne, ale mają działanie nie tylko doraźne, bo działają też prewencyjnie w przypadku następnych ataków grzyba. Oprócz leków samych w sobie na pewno będziemy musieli zadbać o oczyszczenie najbliższego otoczenia psiaka. Musimy wyprać koce, odkurzyć dywany, umyć i wyszorować całe legowisko zwierzaka. Przyda się też wzbogacona o konkretne substancje dieta. Białka, nienasycone kwasy tłuszczowe, miedź, siarka, żelazo, witaminy z grupy B oraz witamina A to nasi najwięksi sprzymierzeńcy (i oczywiście naszego psiaka).
 

↓ WITAMINY DLA PSA WSPOMAGAJĄCE SIERŚĆ I SKÓRĘ ↓
 

 

Tekst: Małgorzata Dolata

Zdjęcie: ©  wwojtasa - stock.adobe.com