Nasz psiak zaczął bardzo niegrzecznie zachowywać się podczas spacerów? A może miał tak od zawsze i podjęliśmy decyzję, że wreszcie trzeba coś z tym zrobić? Agresywny zwierzak, próbujący zaatakować inne czworonogi oraz ludzi to naprawdę spory kłopot. Otoczenie też bardzo negatywnie reaguje na takiego psiaka, więc czeka nas wiele nieprzyjemności. Krzyki i kary nie poprawią sytuacji, prawdopodobnie jeszcze bardziej ją pogorszą. Trzeba podejść do problemu na spokojnie i przede wszystkim spróbować zrozumieć, co się dzieje ze zwierzakiem i jaka jest przyczyna takiego zachowania.

 

 

Bardzo często jest tak, że nasz psiak w domu jest milutki i bardzo łagodny, natomiast jakiekolwiek wyjście w plener przeobraża go w żądnego krwi futrzaka, gotowego do starcia z każdym napotkanym kudłaczem, innym zwierzakiem oraz ludźmi. Głównym winowajcą potrafi być tutaj… smycz i nasza postawa. Jeśli prowadzimy pupila na krótkiej smyczy, to przede wszystkim skracamy nie tylko dystans i jego wolność, ale także możliwe pole manewru, także w sytuacjach kontaktu z innym czworonogiem/przechodniem. Brak takiej opcji jak ominięcie kogoś szerokim łukiem skutkuje przyjęciem postawy obronnej. W tym wypadku, aby przejść dalej i zachować honor (a środków załatwienia sprawy jest niewiele) psiak robi się agresywny albo próbuje wręcz rzucić się na przeciwnika. Naprężona krótka smycz też nie działa na uspokojenie emocji: głowa pupila jest wtedy uniesiona. Smycz jest w ogóle swoistym łącznikiem emocji właściciel-kudłacz. Jeżeli prowadząc zwierzaka zauważamy kogoś na drodze i automatycznie przyciągamy pupila bliżej, czyli naprężamy smycz i wzmagamy czujność, zwierzak traktuje to jako sygnał szykowania się do boju. Innym powodem, dla którego psiaki ma smyczy robią się agresywne na spacerach jest fakt, że czują się bardziej pewne siebie. Właściciel jest tuż za nimi, więc ubezpiecza tyły. Widać to bardzo mocno w przypadku psiaków ras miniaturowych, które wzięte na ręce potrafią się robić prawdziwie waleczne i wydają z siebie cały potok groźnych i zaczepnych szczeknięć. Oczywiście może być też tak, że nasz futrzak w jakiś sposób boi się spacerów i wykorzystując agresję, stara się rozładować lęk i niepewność. Może mieć również fatalne wspomnienia z okresu, kiedy nie byliśmy jego właścicielem. Zdarza się również, że taka agresja i zaczepianie innych na spacerach to sposób na nudę i chęć zwrócenia na siebie uwagi. Każdy zwierzak ma inną osobowość i inaczej manifestuje pewne uczucia.

↓  AUTOMATYCZNE SMYCZE DLA PSA ↓
 

 
Kliknij, aby zobaczyć więcej automatycznych smyczy dla psa KLIK »

 

Najważniejsza sprawa, która dotyczy nie tylko sytuacji na spacerach, to ustalenie konkretnej hierarchii w domu. Wiele psiaków czuje się szefami i wie, że może sobie pozwolić na wszystko. A wtedy zaczynają się problemy. Jeszcze gorzej, jeżeli kudłacz jest agresywny nie tylko na spacerach, ale także w domu: to znak, że dzieje się coś bardzo niedobrego. Dlatego warto od najmłodszych lat socjalizować psiaka, prowadzać go na specjalne treningi, a jeśli jest taka potrzeba – poprosić o pomoc także zoopsychologa. Aby rozładować wszelkie napięcia warto się ze zwierzakiem często bawić, ale także pozwalać mu wyszaleć się w towarzystwie innych kudłaczy. To sprawi, że przestanie je postrzegać jako zagrożenie. Możemy też zabrać pupila na zajęcia do specjalnych szkół behawiorystycznych dla czworonogów. Podczas samego spaceru zawsze warto uważnie monitorować okolicę. Jeśli zbliża się jakiś zwierzak (i wiemy, że futrzak raczej nie powita go radośnie) warto zmienić trasę albo przynajmniej obejść szerokim łukiem potencjalne zagrożenie. W parku zawsze da się wybrać inną alejkę, w mieście przejść na drugą stronę ulicy. 

 

Kolejna ważna sprawa to smycz – o ile w komunikacji miejskiej albo na ruchliwych ulicach prowadzenia psiaka blisko nogi to wymóg bezpieczeństwa, o tyle na otwartym obszarze o wiele lepiej zamienić smycz na taką o dłuższym zasięgu, na przykład na automatyczną linkę lub taśmę. Psiak ma swobodę, a my mamy jednak nad nim kontrolę. Dzięki temu podczas mijania innych zwierzaków albo ich obwąchiwania nie będziemy ciągnąć i napinać smyczy, więc nie wyślemy sygnału alarmowego naszemu pupilowi. Pamiętajmy, że szarpanie i napinanie smyczy to dla kudłacza znak, że czujemy się niepewni, zagrożeni albo że wręcz szykujemy się do ataku. Nic dziwnego, że staje wówczas w naszej obronie.
 

Aby rozładować napięcie nerwowe u pupila, warto także pomyśleć o zabawkach relaksujących. Wszelkie przedmioty, które wymagają długiego gryzienia albo przeżuwania (typu żwacze) mają działanie relaksujące i wyciszające. Psiaki mogą również przyjmować niektóre zioła o podobnym działaniu. Nie podkręcajmy też kudłacza, kiedy robi się agresywny: podniesiony głos, krzyki, szarpanie albo stosowanie kar tylko pogorszy sprawę. Jeśli zupełnie sobie nie radzimy, poprośmy o pomoc specjalistę.
 

 

Tekst: Magdalena Dolata

Zdjęcie: © vasilaleksandrov — stock.adobe.com